شبکه‌های حسگر بی سیم شامل تعداد زیادی از گره‌های حسگر بسیار کوچک می‌باشند که برای جمع آوری و پردازش اطلاعات محیطی، مورد استفاده قرار می‌گیرند. بر خلاف شبکه‌های موردی سیار که شاید در نگاه اول بسیار شبیه به شبکه‌های حسگر بی سیم به نظر بیایند، گره‌ها در شبکه‌های حسگر، معمولاً فاقد آدرس‌های منحصر بفرد می‌باشند و آنچه بیشتر در این شبکه‌ها حائز اهمیت است، اطلاعات جمع‌آوری شده توسط حسگر‌های شبکه است. همچنین به دلیل عدم دسترسی به گره‌ها پس از فرآیند پراکندن آنها در محیط، گره‌های شبکه پس از مصرف انرژی موجود، عملاً بدون استفاده شده و خواهند مرد. بنابر‌این مساله انرژی و بهینه‌سازی مصرف آن، یکی از چالش‌های مطرح در این شبکه‌هاست و کارهای زیادی هم در سال‌های اخیر در این مورد صورت گرفته است.
امروزه کاربردهای بسیاری برای شبکه‌های حسگر بی سیم مطرح شده است و روز به روز هم بر تعداد آنها افزوده می‌شود.
از جمله این کاربرد‌ها می‌توان به استفاده در میدان‌های جنگی، شناسایی محیطهای آلوده، نظارت کردن بر محیط زیست، بررسی و تحلیل وضعیت بناهای ساختمانی، در جاده ها و بزرگراه‌های هوشمند، کاربردهای مختلف در زمینه پزشکی و … اشاره کرد.
