انواع شبکه های بی سیم

شبکه­ های بی­ سیم از نظر معماری به دو دسته شبکه­ های با زیرساخت[۱] و شبکه ­های بدون زیرساخت تقسیم می‌شوند. شبکه‌های با زیرساخت یا همان شبکه‌های سلولی[۲]، شامل ایستگاه‌های ثابت و نقاط انتهایی سیار هستند. ایستگاه­‌های پایه[۳]، ثابت هستند و به اتصالهای سیمی متصل شده‌اند و مانند یک دروازه بین نقاط انتهایی سیار و اتصالهای سیمی عمل می‌کنند. یک نقطه انتهایی سیار در فضایی از محدوده مخابره‌ای بدون سیم، توسط حداقل یک ایستگاه ثابت پوشش داده شده‌است؛ در این حالت ارتباطات مستقیم و به­ عبارتی تک‌پرشی[۴] هستند و برای برقراری ارتباطات، هر گره‌ای با ایستگاه ثابت در همان سلول ارتباط برقرار می‌کند و مسیریابی بین ایستگاه‌های ثابت انجام می‌شود و در پایان هم یک ایستگاه ثابت با گره مقصد، ارتباط برقرار می‌کند.

شبکه­ های موردی[۵] نمونه ­ای از شبکه ­های سیارِ بدون زیرساخت هستند. در این نوع از شبکه‌ها هم ماشین­های میزبان و هم مسیریاب‌ها متحرکند و معمولاً هر گره شامل یک مسیریاب و یک میزبان است. شبکه‌ای از این گره­ها که در کنار هم قرار می‌گیرند ، شبکه سیار موردی [۶] نامیده می‌شود. در واقع می‌توان گفت یک شبکه سیار موردی شبکه­ای است که در آن هیچ زیرساخت، مسیریاب و ایستگاه ثابتی وجود ندارد. شبکه‌های موردی کاربردهای زیادی دارند، مانند وسائل نقیله نظامی که هنگام نبرد دسترسی به هیچ­گونه زیرساخت ارتباطی ندارند، یا ناوگانهای دریایی و یا گردهمایی افراد در ناحیه­ای بدون شبکه­های بی‌سیم معمول.

[۱] Infrastructure

[۲] Cellular

[۳] Base Station

[۴] Single-Hop

[۵] Ad Hoc

[۶] Mobile Ad Hoc  Networ